dwór rodziny Weil z 1901 roku. autor : T. Kanold
***
Poniższy tekst pochodzi z książki :,, Rezydencje powiatu tureckiego ".
Zacznijmy od tego, że zespół dworski w Skęczniewie posiadał dwie, czytelnie wyodrębnione części funkcjonalne - przestrzeń reprezentacyjną dworu i parku, położoną najbliżej wioski i połączoną z nią poprzez główny wjazd do majątku, oraz sferę czysto gospodarczą, skupioną wokół kompleksu zabudowy podwórza folwarcznego, położonego na południe od parku, w pewnym oddaleniu od samej wsi. Obie części, oddzielone od siebie pasem łąk, łączyła zachowana do dziś aleja komunikacyjna - będąca właściwie przedłużeniem głównej ulicy wsi - biegnąca początkowo przez park przed dworem, a zakończona pośród zabudowań folwarku. W ten sposób wszystkie elementy założenia zostały ze sobą czytelnie powiązane i złączone w jedną całość z przestrzenią wioski. Do parku, położonego nieco poniżej wobec samej wsi, prowadziła reprezentacyjna brama północna, połączona z budynkami pomocniczymi i czworakami mieszkalnymi. Za bramą zaczynała się wspomniana aleja główna, wiodąca na obszerne rondo przed dworem. Reprezentacyjny charakter miejsca podkreślała niewielka rzeźba ogrodowa - kula na postumencie - ustawiona pośrodku podjazdu i otoczona wysokimi świerkami. Miejsce to ukazuje wspomniany obraz z 1901 roku, na którym widzimy nie tylko dwór i park, ale i kociół parafialny, stojący w oddali, na wzgórzu. Jak dotąd jedyny znany nam widok dworu znajduje się właśnie na omawianym obrazie - widzimy na nim wydłużoną , parterową bryłę na planie prostokąta, nakrytą wysokim, dwuspadowym dachem, z dachówką .W szczytach użytkowe poddasze; od południa przylega niewielka przybudówka. Główna elewacja siedziby, zwrócona na zachód, liczyła według obrazu 10 osi, a mniej więcej na środku znajdowało się poprzedzone schodami wejście ujęte obrośniętą pnączami werandą. Wszystkie okna były prostokątne , zaopatrzone w okiennice. Z kolei miejscowa pamięć o dworze przechowała obraz dużej , ceglanej budowli z rozległymi piwnicami i wnętrzami , w których znajdowały się okazałe piece kaflowe. Obok dworu stała piętrowa oficyna, jednak nie znamy jej wyglądu. W parku wokół dworu podziwiano niespotykane w okolicy, okazałe świerki, sosny i jodły, posadzone w pierwszej połowie XIX wieku. Z terenu rezydencji aleją lipową można było dostać się na prostokątne podwórze gospodarcze, na które od strony głównej drogi Prowadziła osobna brama. O budynkach folwarku wiemy, że były W większości murowane i zgrupowane wokół osi głównej bramy od strony szosy, pomyślanej jako łącznik pomiędzy sąsiadującymi budynkami. Folwark, zaplanowany jako odseparowany i zwarty zespół zabudowań, został odnowiony i wyremontowany w latach międzywojennych. Z przedstawionych wyżej zapisków i przekazów wyłania się obraz posiadłości Weilów w Skęczniewie jako miejsca urokliwego, o dobrym rozwiązaniu funkcjonalnym i krajobrazowym. Zburzenie dworu po 1945 roku utrudnia nam próbę jego datowania, wydaje się Jednak, że ta pozbawiona cech stylowych, prosta budowla mogła powstać w pierwszej połowie XIX wieku, w momencie gdy ukształtowano otaczajądzy ją ogród .
Jak zniknął dwór skęczniewski Już w wieku XX Skęczniew był własnością Walerego Benona Weila, a w latach dwudziestych należał do braci Mariana i Jana Weilów. Przed wybuchem II wojny światowej dobra skęczniewskie zostały częściowo rozparcelowane, w 1938 roku liczyły 319 hektarów. Po 1945 roku opuszczony majątek został przejęty przez państwo i rozparcelowany - gospodarstwo rolne zlikwidowano. Przez jakiś czas dwór był jeszcze zamieszkany przez kilka rodzin, jednak w latach 1956-1958 rozebrano go do fundamentów, uzyskaną cegłę przeznaczając na budowę remizy strażackiej w Piekarach. Zniszczone zostały właściwie wszystkie budynki folwarku, a w latach siedemdziesiątych na miejscu rozebranych czworaków i bramy od strony wsi wyrosły nowe domy mieszkalne. Znacznej degradacji uległ rozległy niegdyś park, w którym wiele drzew wycięto, a istniejące niegdyś alejki są już niemożliwe do odczytania. Zachowały się szczątki dawnego układu przestrzennego z zarośniętymi fundamentami dworu, wokół których na opustoszałym terenie rośnie grupa wiekowych drzew. W stronę nieistniejącego folwarku nadal wiedzie fragment alei lipowej. Stopniowo teren ten - swoista „ziemia niczyja", naznaczona wyeliminowaną z obrazu wsi Przeszłością - przekształca się ni to w łąkę, ni to w neutralne „tereny zielone".
1 - dwór
2 - oficyna
3 - folwark
4 - park
2 - oficyna
3 - folwark
4 - park
Zygmunt Kotkowski, Stefan Grodzieński pod tytułem : ,, Ziemiaństwo, rolnictwo, samorządy województwa łódzkiego ; , wydanie z 1928 r Łódz .
"Dominium Skęczniew położone jest w odległości 22 klm. od Turku i 4 klm. od szosy, wiodącej z Turku przez Dobrę do Waty
poczta Dobra i stanowi własność pp. Braci Marjana i Jana Weila. Gospodarstwo okopowo-zbożowe
Obszary rolne częściowo zdrenowane. Majątek obecnie zmierza do zainstalowania gospodarstwa hodowlanego. W tym celu wkrótce wzorowa obora skęczniewska zostanie zastąpiona oborą zarodową. Również zaprowadzona zostanie zarodowa chlewnia i hodowla koni rasowych.
Budynki wszystkie znajdują się, po przeprowadzonym remoncie, w bardzo dobrym stanie, przyczem wszystkie są twardokryte.
Majątek pozatem posiada zagaje sosnowe na przestrzeni 150 morgów.
Ozdobą dominium jest stary dwór i rozległy park, w którym znajduje się się szereg starych świerków. Niektóre okazy liczą około 80 lat. Skęczniew znajduje się w posiadaniu rodziny pp. Weilów około 100 lat"
(Ziemiaństwo, rolnictwo, samorządy województwa łódzkiego. T. 1 / [pod red. Zygmunta Kotkowskiego i Stefana Grodzieńskiego]. - Łódź : "Unja", 1928. - 128 s.).
